ഇടയില്‍ ഇന്ത്യയിലെ ദരിദ്രരുടെ എണ്ണം ഏകദേശം 415 ദശലക്ഷം കുറഞ്ഞു

ന്യൂഡല്‍ഹി: 2005-06നും 2019-21നും ഇടയിലുള്ള കാലയളവില്‍ ഇന്ത്യയിലെ ദരിദ്രരുടെ എണ്ണം ഏകദേശം 415 മില്യണായി കുറഞ്ഞെന്നും, ഇത് ചരിത്രപരമായ മാറ്റമാണെന്നും യുഎന്‍. 2030-ഓടെ എല്ലാ പ്രായത്തിലുള്ള ദരിദ്രരായ പുരുഷന്മാര്‍, സ്ത്രീകള്‍, കുട്ടികള്‍ എന്നീ വിഭാഗങ്ങളുടെ അനുപാതത്തിന്റെ പകുതിയെങ്കിലും കുറയ്ക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യം വലിയ തോതില്‍ കൈവരിക്കാന്‍ കഴിയുമെന്ന് ഇത് തെളിയിക്കുന്നതായും യുഎന്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.
യുണൈറ്റഡ് നേഷന്‍സ് ഡെവലപ്‌മെന്റ് പ്രോഗ്രാമും (യുഎന്‍ഡിപി) ഓക്‌സ്‌ഫോര്‍ഡ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ ഓക്‌സ്‌ഫോര്‍ഡ് പോവര്‍ട്ടി ആന്‍ഡ് ഹ്യൂമന്‍ ഡെവലപ്‌മെന്റ് ഇനീഷ്യേറ്റീവും (ഒപിഎച്ച്‌ഐ) തിങ്കളാഴ്ച പുറത്തിറക്കിയ പുതിയ മള്‍ട്ടിഡൈമന്‍ഷണല്‍ പോവര്‍ട്ടി ഇന്‍ഡക്‌സിലാണ് (എംപിഐ) ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കിയത്.
2020-ലെ ജനസംഖ്യാ കണക്കുകള്‍ അനുസരിച്ച്‌, ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ദരിദ്രര്‍ ഇന്ത്യയിലാണുള്ളത് (228.9 ദശലക്ഷം). രണ്ടാമത് നൈജീരിയയാണ് (2020-ല്‍ 96.7 ദശലക്ഷം പ്രവചനം).
“പുരോഗതി ഉണ്ടാകുമ്ബോഴും, ഇന്ത്യയിലെ ജനസംഖ്യ കൊവിഡ് മഹാമാരി മൂലം വര്‍ദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍ക്കും ഭക്ഷ്യ-ഊര്‍ജ്ജ വിലക്കയറ്റത്തിനും ഇരയാകുന്നു. നിലവിലുള്ള പോഷകാഹാര, ഊര്‍ജ പ്രതിസന്ധികള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന സംയോജിത നയങ്ങള്‍ക്ക്‌ മുന്‍ഗണന നല്‍കണം”-റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ പറയുന്നു.
2019/21-ല്‍ ഇന്ത്യയില്‍ ഇപ്പോഴും 97 ദശലക്ഷം ദരിദ്രരായ കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു. ആഗോള എംപിഐയുടെ പരിധിയില്‍ വരുന്ന മറ്റേതൊരു രാജ്യത്തേക്കാളുമുള്ളതിന്റെ കൂടുതലാണിത്. എങ്കിലും, ബഹുമുഖ നയ സമീപനങ്ങള്‍ കാണിക്കുന്നത് സംയോജിത ഇടപെടലുകള്‍ക്ക് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ ജീവിതം മെച്ചപ്പെടുത്താന്‍ കഴിയുമെന്നാണെന്നും റിപ്പോര്‍ട്ട് വ്യക്തമാക്കി.
കുട്ടികള്‍ക്കിടയിലെ ദാരിദ്ര്യം സമ്ബൂര്‍ണമായി കുറഞ്ഞുവരികയാണെങ്കിലും, ലോകത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ദരിദ്രരായ കുട്ടികളുള്ളത് ഇന്ത്യയിലാണ് (97 ദശലക്ഷ /0-17 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള കുട്ടികളില്‍ 21.8 ശതമാനം).
111 രാജ്യങ്ങളിലായി 1.2 ബില്യണ്‍ ആളുകള്‍ (19.1 ശതമാനം) കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്നും റിപ്പോര്‍ട്ട് പറയുന്നു. ഈ ആളുകളില്‍ പകുതിയും (593 ദശലക്ഷം) 18 വയസ്സിന് താഴെയുള്ള കുട്ടികളാണ്. പോഷകാഹാരം, പാചക ഇന്ധനം, ശുചിത്വം, പാര്‍പ്പിടം എന്നീ നാല് സൂചകങ്ങളിലെ കുറവാണ് 3.9 ശതമാനം ദരിദ്രരെയും പ്രധാനമായും ബാധിക്കുന്നത്. 111 വികസ്വരരാജ്യങ്ങളിലാണ് ഇതു സംബന്ധിച്ച്‌ വിശകലനം നടത്തിയത്.
45.5 ദശലക്ഷത്തിലധികം ദരിദ്രര്‍ ഈ നാല് സൂചകങ്ങളില്‍ മാത്രം ദരിദ്രരാണ്. അവരില്‍ 34.4 ദശലക്ഷം പേര്‍ ഇന്ത്യയിലും 2.1 ദശലക്ഷം ബംഗ്ലാദേശിലും 1.9 ദശലക്ഷം പേര്‍ പാകിസ്ഥാനിലും താമസിക്കുന്നു. ചില രാജ്യങ്ങളില്‍, തുടക്കത്തില്‍ തങ്ങളുടെ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും ദരിദ്രരായിരുന്ന ചില പ്രദേശങ്ങള്‍ ദേശീയ ശരാശരിയേക്കാള്‍ വേഗത്തില്‍ ദാരിദ്ര്യം കുറയ്ക്കുകയും ദാരിദ്ര്യ വിടവ് കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതില്‍ ഇന്ത്യയിലെ ബീഹാര്‍, ജാര്‍ഖണ്ഡ്, ഉത്തര്‍പ്രദേശ് എന്നിവ ഉള്‍പ്പെടുന്നു.
രാജ്യത്തിന്റെ എംപിഐ മൂല്യവും ദാരിദ്ര്യവും പകുതിയിലേറെയായി കുറഞ്ഞു. ഇന്ത്യയുടെ പുരോഗതി കാണിക്കുന്നത് ഈ ലക്ഷ്യം വലിയ തോതില്‍ പോലും പ്രായോഗികമാണെന്നാണെന്നും റിപ്പോര്‍ട്ട് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
2019/2021 ലെ ഡെമോഗ്രാഫിക് ആന്‍ഡ് ഹെല്‍ത്ത് സര്‍വേയില്‍ നിന്നുള്ള 71 ശതമാനം ഡാറ്റയും കൊവിഡ് മഹാമാരിക്ക്‌ മുമ്ബ് ശേഖരിച്ചതിനാല്‍, ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കൊവിഡ് മഹാമാരി മൂലമുണ്ടായ പ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി വിലയിരുത്താന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
2019-2021 ഡാറ്റ കാണിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയിലെ ജനസംഖ്യയുടെ ഏകദേശം 16.4 ശതമാനം ദാരിദ്ര്യത്തിലാണ്. ജനസംഖ്യയുടെ 4.2 ശതമാനം കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിലാണ് കഴിയുന്നത്. നഗരപ്രദേശങ്ങളിലെ 5.5 ശതമാനവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്ബോള്‍ ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളില്‍ ദരിദ്രരുടെ എണ്ണം 21.2 ശതമാനമാണ്. ദരിദ്രരില്‍ 90 ശതമാനവും ഗ്രാമീണ മേഖലയിലാണ്.
സ്ത്രീ നേതൃത്വത്തിലുള്ള കുടുംബങ്ങളില്‍ താമസിക്കുന്ന 19.7 ശതമാനം ആളുകള്‍ ദാരിദ്ര്യത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്. പുരുഷ മേധാവിത്വമുള്ള കുടുംബങ്ങളില്‍ 15.9 ശതമാനമാണ്. 2015/2016ല്‍ 36.6 ശതമാനമായിരുന്ന ദാരിദ്ര്യം ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളില്‍ 2019/2021ല്‍ 21.2 ശതമാനമായും നഗരപ്രദേശങ്ങളില്‍ 9.0 ശതമാനത്തില്‍ നിന്ന് 5.5 ശതമാനമായും കുറഞ്ഞു.
ഏറ്റവും ദരിദ്രരായ പ്രായത്തിലുള്ള കുട്ടികള്‍ എംപിഐ മൂല്യത്തില്‍ ഏറ്റവും വേഗത്തില്‍ കുറഞ്ഞു. കുട്ടികളില്‍ ദാരിദ്ര്യം 34.7 ശതമാനത്തില്‍ നിന്ന് 21.8 ശതമാനമായും മുതിര്‍ന്നവരില്‍ 24.0 ശതമാനത്തില്‍ നിന്ന് 13.9 ശതമാനമായും കുറഞ്ഞു.
2015/2016 ലെ ഏറ്റവും ദരിദ്ര സംസ്ഥാനമായ ബീഹാര്‍, എംപിഐ മൂല്യത്തില്‍ ഏറ്റവും വേഗത്തില്‍ കുറഞ്ഞു. അവിടെ ദാരിദ്ര്യം 2005/2006ല്‍ 77.4 ശതമാനത്തില്‍ നിന്ന് 2015/2016ല്‍ 52.4 ശതമാനമായും 2019/2021ല്‍ 34.7 ശതമാനമായും കുറഞ്ഞതായും റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ പറയുന്നു.